Het Voorburgse carillon, klokkenspel of beiaard is ondergebracht in de toren van de Oude Kerk in het historische centrum.

De toren dateert uit het einde van de dertiende eeuw en bestaat uit een twintig meter hoge vierkante onderbouw welke wordt bekroond met een achtkantige spits, die eveneens twintig meter meet. Bijzonder is, dat deze spits geheel opgemetseld is, al is dat van buiten niet te zien omdat het dak in 1539 bekleed werd met leien.

De klokken

In vroeger tijden hebben in de toren ongetwijfeld klokken gehangen, maar daarover is niets bekend. De oudste klok, die nu nog aanwezig is, stamt uit 1781. Het is een werkstuk van Johannes Maritz, weegt 230 kg en heeft een doorsnee van 72 cm. In de Tweede Wereldoorlog werd hij gevorderd en in 1944 met zo’n 200 andere klokken weggevoerd. Het schip “Hoop op Zegen”, dat het transport uitvoerde, liep echter op een dijk van de in aanleg zijnde Nood-Oostpolder en zonk. Na de oorlog kon het schip worden gelicht en werden de klokken teruggegeven aan de oorspronkelijke eigenaren.

Ter vervanging van een tweede klok, die niet terugkwam, werd in 1948 door de firma Van Bergen uit Heiligerlee de huidige uurslag klok gegoten.

Met een doorsnee van meer dan een meter en een gewicht van 810 kg is deze bas-klok de zwaarste in de toren.

Lees de namen en herkomst van de klokken

Via een stokkenklavier, op de zolder boven de klokken, worden de klepels tegen de binnenwand van de klokken getrokken. Door het instrument nauwkeurig af te regelen is het mogelijk alle nuances tussen pianissimo en fortissimo te laten klinken.

De zesentwintig laagste klokken hebben naast een klepel aan de binnenzijde ook een elektromagnetische hamer aan de buitenzijde, die wordt gebruikt door het automatische speelwerk. Hierdoor is het mogelijk om ieder uur een vooraf door de beiaardier geprogrammeerde melodie te laten klinken.

Torenuurwerk
Op de tweede torenzolder bevindt zich in een houten kast het torenuurwerk. Het werd in 1886 vervaardigd door I.W.F. Volcke uit Den Haag. De aandrijving van het uurwerk gebeurt nu elektrisch. De oude onderdelen, als de gewichten en de slinger die nodig waren voor het opdraaien van die gewichten, zijn bewaard gebleven. Op de kast is een messing plaat aangebracht waarop de volgende tekst is gegraveerd:

Het uurwerk is geschonken door
Mevrouw de Wed. P.J. Veeneka, geb. de Groot
en haren Zoon den Heer P. Veeneka
Voorzitter van het College van Notabelen
Als blijk van aandenken aan hun genoemden
Echtgenoot en Vader, in leven Secretaris-Rentmeester
Der Kerkelijke goederen van 1839 tot 1851
Voorburg 13 november 1886